Zamek wzniesiono w XIV w. na lewym brzegu Baryczy. W 1560 r. stanęła w obrębie murów zamku obronna wieża mieszkalna, zbudowana z kamienia, czterokondygnacyjna z dostawianą wieżyczką ze schodami, zwieńczoną krenelażem.
W roku 1579 i 1605 zamek trawiły pożary wyrządzając poważne szkody. W czasie wojny trzydziestoletniej był kilkakrotnie oblegany. W 1642 r. opanował i zdobył go szwedzki dowódca Torstenson. Zamek wówczas wzmocniono. Przez 8 lat służył Szwedom jako baza wypadowa na Śląsk.
W latach 1655-1657 ówczesny właściciel Żmigrodu, Melchior Hatzfeld, rozbudował zamek. W 1691 r. wzniesiono fortyfikacje. Po licznych przebudowach w drugiej połowie XVIII w. stał się barokową rezydencją magnacką. W czasie ostatniej wojny został zniszczony.
Nadesłał Roman Kozłowski
Zamek w niewielkim stopniu uszkodzony w czasie działań wojennych, spłonął już po zakończeniu walk, prawdopodobnie podpalony przez Armię Czerwoną.